-9 C
Greece

Χίμαιρες

Η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2016 στο 3ο τεύχος των Τετράδιων Ψυχιατρικής.

Στην Ελλάδα όταν αποκτήσεις την ταμπέλα «psycho» η ζωή σου καταστρέφεται. Οι δημόσιες υπηρεσίες σε αντιμετωπίζουν σαν «περιττό» πληθυσμό ή μια παράδοξη προσωπικότητα. 

Οι περισσότεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους αμφιβάλλουν κι αν έχεις προσωπικότητα ή δεν είσαι απλά ένας σωρός από ψυχωτικά συμπτώματα. Ακόμη και πρόσωπα που είναι περήφανα ότι δεν έχουν προκαταλήψεις, βαθιά μέσα τους φοβούνται.

Ακούσια και στο βάθος της ψυχής αισθάνονται και μας μεταχειρίζονται σαν μια βόμβα που δεν ξέρουν πότε θα εκραγεί. Είμαστε μόνοι μέσα στο πηγάδι της μοναξιάς.

Μπορεί κάποιος να βοηθήσει;

ΧΙΜΑΙΡΕΣ

Καμιά φορά, όταν οι φωνές έχουν τις καλές τους, 
τις ακούς να σου ψιθυρίζουν μεσ’ από τις φυλλωσιές:
Μην προσπαθείς
να βγάλεις χρυσάφι από το χώμα που σε γέννησε.
Μην προσπαθείς 
να βρεις την άκρη στο κουβάρι που σε έντυσε.
Μην προσπαθείς
να πάρεις πίσω την ψυχή σου που φακελώθηκε.
Μην προσπαθείς 
να βρεις νερό μες στο τσιμέντο που ξεράθηκε.
Μην προσπαθείς 
να φέρεις πίσω την ομορφιά που μαράθηκε.
Μην προσπαθείς 
να θυμηθείς τον όρκο που κολάστηκε.
Μην προσπαθείς 
να ζήσεις την ηδονή που ατιμάστηκε.
Μην προσπαθείς 
να αναιρέσεις τη ζωή που αξιώθηκες.
Μην προσπαθείς 
να σβήσεις τη φλόγα, επειδή κατατροπώθηκες.
Μην προσπαθείς 
να ξεράσεις το αίμα που σε πότισε.
Μην προσπαθείς 
ήλιο να βρεις σε μια αυγή που ποτέ δε ρόδισε.
Μην προσπαθείς 
να βρεις αλήθεια στο μύθο που σε τύλιξε.
Μην προσπαθείς 
να διώξεις την πίκρα από το στόμα που σε φίλησε.
Μην προσπαθείς 
να αρωματίσεις το συναίσθημα που σάπισε.
Μην προσπαθείς 
να λειάνεις τη λάμα που σου χάρισε.
Κράτα την για το τέλος.

Όχι για τον εχθρό. Πολέμησέ τον 
με επιχειρήματα. Θα τον νικήσεις.
Προπάντων όχι για τον εαυτό σου.
Αγάπησέ τον
για τον Γόρδιο δεσμό ή τον 
ομφάλιο λώρο
για να σκίσεις τους ουρανούς 
και να πετάξεις ψηλότερα.

1.

Το μέλλον πάντα σταθερό: η μονάδα
οι ελπίδες μας στη μηδενική

(1982)

2. 

Οι φωνές: μια Οδύσσεια που συνεχίζεται
Πληγή μουδιασμένη από δέος και φόβο.
Το καράβι στους Φαίακες ξαναγύρισε
που κρύβουν της καρδιάς μου το δρόμο.

(1987)

3.

Σαν φονιάδες ξανάρθανε εδώ
στη σκοτεινή του δράματος κόψη.
Οι λύκοι ουρλιάζουνε μέσα μας
το φεγγάρι σαν αλλάζει όψη.

(1991)

4.

Οι φωνές έχουν τη δική τους άποψη
στη λογική προσφέρουν ποικιλία.
Οι τρελαμένοι σας «γιουχάρω» τους φωνάξανε
και τους συλλάβανε για αλητεία.

(1993)

5.

Ένα φιλί ξετυλίγεται γύρω μου,
καμένη την κάμερα επιστρέφω.
Η κραυγή ξεφεύγει από το παράθυρο,
σαν έννοια που συνειδητά διαστρέφω.

(1994)

6.

Το μόνο τυχερό παιχνίδι
που ήθελα να παίξω είναι
η ρώσικη ρουλέτα.
Αυτή η αναμέτρηση με το θάνατο,
που τον φλερτάρω χρόνια τώρα,
με γοητεύει αφάνταστα.
Μια πιθανότητα στις έξι
η μία σφαίρα που θα διαλύσει το συνονθύλευμα των φωνών,
που πάλλονται σε μια γωνιά του κρανίου.

Έτη συναπτά
προσπαθώ να βάλω τη σκέψη μου σε τάξη.
Ίσως φέτος είναι η τυχερή μου χρονιά.
Είναι φορές που φρίττω στην ιδέα του θανάτου
κι άλλες φορές που προσδοκώ τη «νιρβάνα» που θα μου χαρίσει.
Κάπου στην επιθυμία, ίσως,
κρύβεται η λατρεία μου για τον «Ελαφοκυνηγό»

(2001)

Αν πριν από 26 χρόνια, που κατέρρευσα για πρώτη φορά, υπήρχε μια ομάδα σαν το Hearing Voices δε θα ΄χε χρειαστεί να γράψω αυτά τα «μαύρα» στιχάκια. Σίγουρα θα είχα αποφύγει πολλές ψυχικές και σωματικές ταλαιπωρίες (εγκλεισμούς, καθηλώσεις, προσβολές, ταπεινώσεις, λάθη οφειλόμενα σε κρίσεις πανικού κ.τ.λ.). Πείστηκα ότι δεν είμαστε «στοιχειά», αλλά «εξαιρέσεις» με δικαίωμα στη «διαφορά».

Με αγάπη στα «μέλη» και τους «φίλους» που στηρίζουν το δικαίωμά μας να υπάρχουμε «ελεύθεροι».

πρόσφατα